ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΣ - ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
Η γνωριμία μου με τον Εικαστικό/ Ζωγράφο Βαγγέλη Κοτσολάκο έγινε με αφορμή την παράσταση "Δαιμονισμένοι - Μέγας Ιεροεξεταστής" του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι που σκηνοθέτησα το 2019. Ζήτησανα αποτυπώσει τα πρόσωπα των ηθοποιών, όχι μέσα από την ρεαλιστική του υπόσταση αλλά από αυτό που εκπροσωπούσαν ως θεατρικές οντότητες. Ο Κοτσολάκος καταφέρνει να αποτυπώσει τους ψυχικούς κραδασμούς του προσώπου που ζωγραφίζει, κυρίως τα εσωτερικά κενά και αυτά που ακόμα είναι αδιαμόρφωτα μακριά από συναισθηματισμούς που μπορεί να ενυπάρχουν στα πρόσωπα. Φτάνει στη ρίζα του ανθρώπινου προσώπου. Σαν να υπάρχει εκεί από καταβολής η μόνη και η μοναδική ουσία των προσώπων των ανθρώπων. Μια καθολική συγγένεια όλων των προσώπων. Και ναι, γνωρίζει πως όσο και να διαφέρουν στην ουσία όλα είναι ένας. Πάντα στο κέντρο είναι ο άνθρωπος. Και ο άνθρωπος είναι ένα πράγμα. Μια ρωγμή.